Bigoreksja

Q: Czy bigoreksja to inaczej dysmorfia mięśniowa?

Bigoreksja określana jest mianem dysmorfia mięśniowa. U osób dotkniętych bigoreksją występuje przeświadczenie, że posiadają za mało umięśnione ciało, dlatego też starają się za wszelką cenę zwiększyć swoją masę mięśniową i widoczność mięśni. Uważają bowiem, że tylko przez wyeksponowanie swoich mięśni i ich wielkość będą mogli czuć się atrakcyjnie. W tym celu są w stanie poddawać się częstym i morderczym treningom siłowym, a także stosować rygorystyczne diety w celu redukcji tkanki tłuszczowej.

Q: Czy bigoreksja dotyczy tylko mężczyzn?

Bigoreksja dotyczy w większości przypadków mężczyzn, którzy męskość postrzegają przez pryzmat umięśnionej atletycznej sylwetki. Natomiast bigoreksja może dotyczyć w niektórych przypadkach również kobiet, które usilnie dążą do wyeksponowania swoich mięśni. Obecnie istnieje mało badań odnośnie bigoreksji u kobiet , natomiast jeden z wniosków mówi, że kobiety chore na bigoreksję mniej usilnie dążą do zwiększenia masy mięśniowej niż mężczyźni.

Q: Jak leczyć bigoreksję?

Bigoreksja jest nie tylko zaburzeniem odżywiania, ale również dotyczy zaburzonego obrazu własnego ciała. Bigoreksja jako zaburzenie na tle psychicznym wymaga leczenia w ramach psychoterapii. Psychoterapia bigoreksji opiera się na pracy nad zniekształconym obrazem własnego ciała i obsesją na punkcie wysportowanej sylwetki. Ponadto w leczeniu bigoreksji terapia koncentruje się również na pozbyciu się uzależnienia od uprawiania sportu i obsesyjnej chęci dążenia do umięśnionej i perfekcyjnej sylwetki.

Q: Jak rozpoznać bigoreksję?

Bigoreksję można rozpoznać na podstawie obsesyjnych myśli o własnej sylwetce i muskulaturze. Osoba cierpiąca na bigoreksję jest nieustannie skupiona na wykonywaniu odpowiednich ćwiczeń siłowych w celu rozbudowania swoich mięśni oraz często jest w stanie rezygnować z obowiązków na rzecz odbywania treningu. Dodatkowo trzyma się restrykcyjnych diety oraz przyjmuje różnego rodzaju suplementy i odżywki, które wspierają wzrost masy mięśniowej. Bardzo charakterystyczny jest również zaburzony obraz własnego ciała, gdzie pomimo mocno umięśnionej sylwetki dana osoba uważa, że nie wygląda wystarczająco dobrze.

Q: Jak radzić sobie z bigoreksją?

Bigoreksja należy do tzw. zaburzeń dysmorficznych ciała , które charakteryzują się zaburzeniem obrazu siebie, w tym swojego ciała i sylwetki. Leczenie bigoreksji powinno opierać się na psychoterapii, która pozwala radzić sobie ze zniekształconymi myślami oraz emocjami takimi jak lęk i wstyd, które występują w tym zaburzeniu. Najskuteczniejsza forma terapii w przypadku bigoreksji to psychoterapia poznawczo-behawioralna, opierająca się na pracy w obszarze autentycznych myśli i kluczowych przekonań, które w tym zaburzeniu są często błędne.

Q: Jak pomóc osobie z bigoreksją?

Pomoc osobie z zaburzeniem jakim jest bigoreksja powinna opierać się głównie na wsparciu i namówieniu na podjęcie psychoterapii. Nie powinniśmy jednak negatywnie oceniać zachowania i przekonań osoby z biogoreksją, a właśnie spróbować okazać zrozumienie i wsparcie psychiczne w gorszych momentach. Osoba z bigoreksją często odczuwa ogromny lęk związany z tym, jak postrzegane jest jej ciało, dlatego warto wzmacniać poczucie wartości takiej osoby i wspierać ją w procesie terapii.

Czym jest bigoreksja - definicja

Bardzo możliwe, że słysząc słowo “bigoreksja” masz skojarzenia z anoreksją. Oba te pojęcia mają ze sobą bowiem wiele wspólnego, ponieważ oba dotyczą zaburzeń odżywiania i postrzegania własnego ciała. Czym w takim razie jest bigoreksja, jakie ma bigoreksja objawy, jakie ma bigoreksja przyczyny oraz jak wygląda leczenie bigoreksji? Na wszystkie te zadane pytania a także wiele więcej uzyskać można w niniejszej publikacji.

Bigoreksja, zwana również dysmorfią mięśniową lub zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym dotyczącym ciała, to termin używany do opisania chorobliwego i obsesyjnego pragnienia posiadania dużych mięśni oraz ciągłego dążenia do budowy masy mięśniowej. Osoby dotknięte bigoreksją często mają zaburzony obraz własnego ciała i są przekonane, że są zbyt małe i mają zbyt mało tkanki mięśniowej, mimo że faktycznie mają dobrze rozwiniętą muskulaturę.

Osoby z bigoreksją często poświęcają dużo czasu na aktywność fizyczną, w tym intensywne treningi siłowe oraz na kontrolę i planowanie posiłków w celu zwiększenia masy mięśniowej. Często przestrzegają rygorystycznej diety, stosują suplementy lub nawet sięgają po niedozwolone substancje w celu osiągnięcia swojego ideału ciała.

Chociaż dbanie o zdrowy tryb życia i rozwój mięśni jest pozytywnym aspektem, bigoreksja jest problemem w obszarze zdrowia psychicznego. Jeśli pragnienie budowy mięśni staje się obsesyjne, może to prowadzić do zaburzonych zachowań żywieniowych, czy zaburzeń psychicznych, takich jak niezdrowe postrzeganie ciała, niska samoocena, lęk, depresja oraz zaniedbywanie innych obszarów życia, takich jak relacje społeczne czy praca/studia.

Bigoreksja jest traktowana jako zaburzenie psychiczne i wymaga profesjonalnej pomocy psychologicznej.

Kto cierpi na bigoreksję - grupy ryzyka

Bigoreksja może dotknąć różne grupy osób, ale istnieją pewne grupy, które są bardziej narażone na ryzyko rozwoju tego zaburzenia odżywiania. Oto niektóre grupy ryzyka:

Mężczyźni: bigoreksja jest często kojarzona z mężczyznami, ponieważ kultura i media często promują wizerunek silnego, umięśnionego mężczyzny bez tkanki tłuszczowej jako ideału męskości. Presja społeczna, aby osiągnąć taką sylwetkę, może prowadzić do rozwoju bigoreksji,
Sportowcy i kulturyści: osoby zaangażowane w sporty siłowe, takie jak kulturystyka, podnoszenie ciężarów czy sporty walki, mogą być bardziej narażone na ryzyko bigoreksji ze względu na wymogi związane z wyglądem i budową mięśniową w tych dyscyplinach sportowych,
Ponadto niektóre dyscypliny sportowe, takie jak sporty siłowe, bieganie długodystansowe, gimnastyka czy sporty walki, mogą wiązać się z większym ryzykiem rozwoju bigoreksji ze względu na wymagania związane z wyglądem i wagą (takie jak właśnie umięśniona sylwetka), a także presję społeczną i kulturową,
Osoby z zaburzeniami odżywiania: istnieje związek między bigoreksją a innymi zaburzeniami odżywiania, takimi jak anoreksja czy bulimia. Osoby, które miały wcześniej doświadczenie z zaburzeniami odżywiania, mogą być bardziej podatne na rozwój bigoreksji.

Bigoreksja czyli męska przypadłość

Bigoreksja jest często utożsamiana z mężczyznami, ponieważ większość osób dotkniętych tym zaburzeniem to mężczyźni. Według niektórych badań, od 8% do 45% sportowców mogło prezentować objawy bigoreksji lub mieć wysokie ryzyko jej rozwoju. Jednak zakres ten jest dość szeroki i różni się w zależności od typu sportu, poziomu zaangażowania i innych czynników.

Warto jednak zaznaczyć, że bigoreksja nie jest wyłącznie męskim zaburzeniem i może również dotyczyć kobiet. W ostatnich latach zauważa się wzrost liczby przypadków bigoreksji u kobiet. Istotne jest, aby pamiętać, że każda osoba, niezależnie od płci, może być dotknięta tym zaburzeniem, a wsparcie i leczenie są ważne bez względu na płeć.

Przyczyny i objawy bigoreksji

Przyczyny bigoreksji mogą być wieloczynnikowe i różnią się w zależności od osoby.

Bigoreksja przyczyny:

presja społeczna i kulturowa: media, kultura popularna i społeczne oczekiwania często promują wizerunek silnego, umięśnionego ciała jako ideału męskości,
brak akceptacji wśród rówieśników, problemy towarzyskie i w życiu uczuciowym to również możliwe przyczyny bigoreksji,
zniekształcone postrzeganie ciała: osoby dotknięte bigoreksją mają zniekształcone postrzeganie swojego ciała. Mogą postrzegać się jako zbyt małe lub słabe, nawet jeśli mają dobrze rozwiniętą muskulaturę. To zaburzone postrzeganie prowadzi do obsesyjnego pragnienia budowy masy mięśniowej kosztem własnego zdrowia,
przyczyny bigoreksji to też niezdrowa samoocena i niska pewność siebie, stany depresyjne.

Bigoreksja objawy:

obsesyjne myśli na temat wyglądu ciała i muskulatury,
silna chęć zwiększenia masy mięśniowej i rozwinięcia sylwetki,
utrzymywanie intensywnego i często nadmiernego treningu siłowego,
objawy bigoreksji to również skupienie się na dokładnym planowaniu diety, przyjmowaniu suplementów lub zażywaniu niedozwolonych substancji w celu osiągnięcia większej masy mięśniowej, co może mieć poważne konsekwencje zdrowotne,
zaniedbywanie innych obszarów życia, takich jak relacje społeczne, praca lub studia, na rzecz treningu i kontroli diety,
niezdrowe postrzeganie własnego ciała, zniekształcone postrzeganie i niska samoocena,
zaburzenia lękowe objawy, depresja, niepokój związane z wyglądem ciała to również objawy bigoreksji.

Jak diagnozować bigoreksję?

Jak wygląda bigoreksja diagnoza i w jaki sposób można jej dokonać? Diagnoza bigoreksji jest dokonywana przez wykwalifikowanego specjalistę zdrowia psychicznego, takiego jak psychiatra lub psycholog. Istnieje pewien zestaw kryteriów diagnostycznych, które są uwzględniane w procesie diagnozy przez specjalistę. Obecnie istnieje brak oficjalnego kryterium diagnostycznego dla bigoreksji w międzynarodowych klasyfikacjach zaburzeń psychicznych, takich jak DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) lub ICD-11 (International Classification of Diseases), ale prowadzone badania przez specjalistów w dziedzinie zaburzeń odżywiania i ciała opisują pewne wspólne cechy diagnozy bigoreksji.

Jakie pytania może usłyszeć potencjalny bigorektyk podczas diagnozy?

Bigoreksja test:

jak często mierzy obwód mięśni w poszczególnych częściach ciała?
czy przez treningi zaniedbał/-a, stracił/-a partnera lub pracę?
czy przyjmuje suplementy na zwiększenie masy mięśniowej?
czy restrykcyjnie kontroluje dietę, by zwiększyć muskulaturę?
czy pojawia się zadowolenie ze swojej sylwetki, czy może ocenia ją negatywnie?

Jak bigoreksja wpływa na życie chorego?

Bigoreksja wpływa na życie chorego w bardzo wielu aspektach. Po pierwsze obsesja na punkcie wyglądu własnego ciała może prowadzić do dominacji nad codziennymi czynnościami i relacjami społecznymi.

Osoby z bigoreksją mogą spędzać dużo czasu na oglądaniu i ocenianiu swojego wyglądu w lustrze, wykonywaniu pomiarów mięśni, a także porównywaniu się z innymi. Co więcej, osoby cierpiące na bigoreksję mogą poświęcać dużo czasu na intensywne treningi, nawet wtedy, gdy są wyczerpane lub kontuzjowane.

Nadmierne ćwiczenia fizyczne mogą prowadzić do przemęczenia fizycznego, uszkodzeń mięśni, stawów i innych poważnych problemów zdrowotnych. Ponadto, osoby z bigoreksją często stosują niezdrowe diety, które skupiają się na nadmiernym spożyciu białka i wykluczają inne niezbędne składniki odżywcze.

Mogą stosować suplementy diety i anaboliczne sterydy w celu zwiększenia masy mięśniowej, co niesie ze sobą ryzyko poważnych konsekwencji dla zdrowia jak przykładowo zaburzenia rytmu serca.

Bigoreksja często prowadzi też do społecznej izolacji, wycofania się z życia towarzyskiego i rodzinnego. Dodatkowo często prowadzi to do niskiej samooceny i niezadowolenia z własnego ciała. Osoby chore mogą doświadczać uczucia nieustannej niedoskonałości i niezadowolenia z osiągniętego efektu treningowego. To może prowadzić do chronicznego stresu i depresji. Bigoreksja może być też związana z innymi zaburzeniami psychicznymi, takimi jak depresja, zaburzenia lękowe i zaburzenia odżywiania.

Jak skutecznie leczyć bigoreksję?

Leczenie bigoreksji wymaga holistycznego podejścia i może obejmować kombinację terapii psychoedukacyjnej, terapii behawioralnej, farmakoterapii i wsparcia społecznego. Cierpiący na dysmorfię mięśniową zastanawiają się jak wygląda “bigoreksja terapia?”.

Powszechnie stosowaną formą terapii dla osób z bigoreksją jest psychoterapia, która skupia się na identyfikowaniu i modyfikowaniu myśli negatywnych, a także irracjonalnych przekonań związanych z ciałem, wyglądem i treningiem. Pomaga również rozwijać zdrowe strategie radzenia sobie i alternatywne sposoby myślenia.

W terapii często zalecany jest również udział w terapii grupowej, gdzie osoby z bigoreksją mogą dzielić się swoimi doświadczeniami i otrzymywać wsparcie od innych osób w podobnej sytuacji. Może to dostarczyć poczucia społecznego wsparcia, zmniejszyć poczucie izolacji i pomóc w budowaniu zdrowych relacji społecznych.

W niektórych przypadkach, gdy to konieczne, lekarz psychiatra może zalecić farmakoterapię w celu zarządzania objawami współwystępujących zaburzeń, takich jak depresja lub lęk. Wprowadzenie leków powinno być dokładnie monitorowane przez wykwalifikowanego lekarza.

Ważne jest, aby osoba z bigoreksją zdobyła wiedzę na temat zaburzenia i zrozumiała jego przyczyny, a także konsekwencje, dlatego dużą rolę w procesie leczenia bigoreksji odgrywa psychologia odżywiania. Edukacja na temat zdrowego stylu życia, równowagi między treningiem a odpoczynkiem oraz właściwej diety może pomóc w rozpoznawaniu i zmniejszaniu negatywnych nawyków.

Psychologia i psychoterapia w leczeniu bigoreksji

Psychologia i psychoterapia odgrywają kluczową rolę jeśli chodzi o leczenie bigoreksji.

Bigoreksja leczenie:

terapia poznawczo-behawioralna (CBT): CBT jest jednym z najczęściej stosowanych podejść terapeutycznych w leczeniu bigoreksji. CBT skupia się na identyfikowaniu i modyfikowaniu myśli, przekonań i zachowań niezdrowych związanych z ciałem, treningiem i wyglądem,
terapia interpersonalna: bigoreksja terapia interpersonalna może być skutecznym podejściem w leczeniu bigoreksji, zwłaszcza w przypadkach, gdy trudności w relacjach społecznych i samopoczuciu społecznym odgrywają rolę w utrzymaniu zaburzenia. Terapeuci pomagają pacjentom radzić sobie z trudnościami w komunikacji, budować zdrowe relacje społeczne i rozwijać umiejętności społeczne,
terapia psychodynamiczna: bigoreksja leczenie to również często stosowana terapia psychodynamiczna, która może pomóc pacjentom z bigoreksją w identyfikowaniu i rozumieniu głęboko zakorzenionych konfliktów i przyczyn zaburzenia. Terapeuci pomagają pacjentom zwiększyć samoświadomość, odkryć ukryte motywy i emocje, a także wprowadzić pozytywne zmiany w myśleniu i zachowaniu.

Literatura

Pope Jr., H.G., Phillips, K.A., & Olivardia, R. (2000). The Adonis Complex: The Secret Crisis of Male Body Obsession. Free Press.
Murray, S.B., & Griffiths, S. (2017). Muscle Dysmorphia: Clinical Presentation, Assessment, and Management. In N. Mammen & R. Warren (Eds.), The Oxford Handbook of Clinical Exercise Physiology (pp. 601-621). Oxford University Press.
Baghurst, T., & Hollander, D. (2014). Muscle Dysmorphia. In D.L. Segal & M.C. Hersen (Eds.), Diagnostic Interviewing (4th ed., pp. 500-515). Springer.

Czy bigoreksja to inaczej dysmorfia mięśniowa?

Bigoreksja określana jest mianem dysmorfia mięśniowa. U osób dotkniętych bigoreksją występuje przeświadczenie, że posiadają za mało umięśnione ciało, dlatego też starają się za wszelką cenę zwiększyć swoją masę mięśniową i widoczność mięśni. Uważają bowiem, że tylko przez wyeksponowanie swoich mięśni i ich wielkość będą mogli czuć się atrakcyjnie.

W tym celu są w stanie poddawać się częstym i morderczym treningom siłowym, a także stosować rygorystyczne diety w celu redukcji tkanki tłuszczowej.

Czy bigoreksja dotyczy tylko mężczyzn?

Bigoreksja dotyczy w większości przypadków mężczyzn, którzy męskość postrzegają przez pryzmat umięśnionej atletycznej sylwetki. Natomiast bigoreksja może dotyczyć w niektórych przypadkach również kobiet, które usilnie dążą do wyeksponowania swoich mięśni.

Obecnie istnieje mało badań odnośnie bigoreksji u kobiet, natomiast jeden z wniosków mówi, że kobiety chore na bigoreksję mniej usilnie dążą do zwiększenia masy mięśniowej niż mężczyźni.

Jakie są następstwa bigoreksji?

Bigoreksja to nie tylko silne zaabsorbowanie czy nawet wręcz uzależnienie od ćwiczeń siłowych i diety, ale to również zaburzenie psychiczne, które może rzutować na wiele obszarów życia chorego. W wymiarze fizycznym bigoreksja może prowadzić do przetrenowania, częstych kontuzji z powodu braku odpowiedniej ilości czasu na regenerację mięśni czy też do innych dolegliwości zdrowotnych.

Pod względem psychospołecznym bigoreksja prowadzi do silnej obsesji na punkcie wysportowanej sylwetki oraz silnego zaburzenia obrazu własnego ciała. Osoba pochłonięta jedynie pracą na siłowni i dietą, może zaniedbywać inne ważne sfery swojego życia jak praca zawodowa, odpoczynek i regeneracje, a także unika czasu spędzonego z rodziną i znajomymi.

Jak leczyć bigoreksję?

Bigoreksja jest nie tylko zaburzeniem odżywiania, ale również dotyczy zaburzonego obrazu własnego ciała. Bigoreksja jako zaburzenie na tle psychicznym wymaga leczenia w ramach psychoterapii.

Psychoterapia bigoreksji opiera się na pracy nad zniekształconym obrazem własnego ciała i obsesją na punkcie wysportowanej sylwetki. Ponadto w leczeniu bigoreksji terapia koncentruje się również na pozbyciu się uzależnienia od uprawiania sportu i obsesyjnej chęci dążenia do umięśnionej i perfekcyjnej sylwetki.

Jak rozpoznać bigoreksję?

Bigoreksję można rozpoznać na podstawie obsesyjnych myśli o własnej sylwetce i muskulaturze. Osoba cierpiąca na bigoreksję jest nieustannie skupiona na wykonywaniu odpowiednich ćwiczeń siłowych w celu rozbudowania swoich mięśni oraz często jest w stanie rezygnować z obowiązków na rzecz odbywania treningu.

Dodatkowo trzyma się restrykcyjnych diety oraz przyjmuje różnego rodzaju suplementy i odżywki, które wspierają wzrost masy mięśniowej. Bardzo charakterystyczny jest również zaburzony obraz własnego ciała, gdzie pomimo mocno umięśnionej sylwetki dana osoba uważa, że nie wygląda wystarczająco dobrze.

Jak radzić sobie z bigoreksją?

Bigoreksja należy do tzw. zaburzeń dysmorficznych ciała, które charakteryzują się zaburzeniem obrazu siebie, w tym swojego ciała i sylwetki. Leczenie bigoreksji powinno opierać się na psychoterapii, która pozwala radzić sobie ze zniekształconymi myślami oraz emocjami takimi jak lęk i wstyd, które występują w tym zaburzeniu.

Najskuteczniejsza forma terapii w przypadku bigoreksji to psychoterapia poznawczo-behawioralna, opierająca się na pracy w obszarze autentycznych myśli i kluczowych przekonań, które w tym zaburzeniu są często błędne.

Jak pomóc osobie z bigoreksją?

Pomoc osobie z zaburzeniem jakim jest bigoreksja powinna opierać się głównie na wsparciu i namówieniu na podjęcie psychoterapii. Nie powinniśmy jednak negatywnie oceniać zachowania i przekonań osoby z biogoreksją, a właśnie spróbować okazać zrozumienie i wsparcie psychiczne w gorszych momentach.

Osoba z bigoreksją często odczuwa ogromny lęk związany z tym, jak postrzegane jest jej ciało, dlatego warto wzmacniać poczucie wartości takiej osoby i wspierać ją w procesie terapii.

Znajdź psychoterapeutę specjalizującego się leczeniu bigoreksji.

Zadzwoń lub napisz