Oziębłość seksualna / Hipolibidemia

Oziębłość seksualna - czym jest hipolibidemia

Coraz bardziej zaczyna się zwracać uwagę na zaburzenia seksualne i dysfunkcje seksualne występujące wśród partnerów w związku. Każdy człowiek ma swoje potrzeby i oczekiwania, w tym potrzeby seksualne, które stanowią ważny element życia ludzkiego. W kategorii dysfunkcji seksualnych warto zwrócić uwagę na zagadnienie oziębłości seksualnej.  Pojawia się pytanie hipolibidemia co to, a także hipolibidemia jak leczyć? Na początku trzeba jednak podsumować czym jest oziębłość seksualna określana właśnie mianem hipolibidemii.

Hipolibidemia co to jest? Hipolibidemia to termin, który można złożyć z dwóch części: "hipo" oznaczającego niski lub zmniejszony, oraz "libidemia" odnoszącego się do libido, czyli popędu seksualnego. Hipolibidemia odnosi się do stanu, w którym występuje niski poziom libido u osoby lub obniżenie ogólnej aktywności seksualnej.

Hipolibidemia dotyczy szczególnie kobiet i związana jest z brakiem satysfakcji emocjonalnej, brakiem właściwych reakcji seksualnych w czasie zbliżenia, czy też trudności w redukcji napięcia seksualnego.

 

Omawiając zagadnienie hipolibidemii, oraz uwzględniając jej znaczną częstotliwość występowania wśród kobiet warto poznać i omówić takie zagadnienia jak przyczyny oziębłości seksualnej, czy też hipolibidemia objawy i przede wszystkim hipolibidemia leczenie. 

Przyczyny hipolibidemii 

Przyczyn hipolibidemii może być wiele, przykładowo zaliczyć można do nich czynniki psychologiczne, fizyczne i sytuacyjne.  Ponadto warto brać pod uwagę w aspekcie omawiania przyczyn oziębłości seksualnej, że część czynników może być również o charakterze podtrzymującym, utrwalającym czy też bezpośrednio wywołującym. To wszystko powoduje, że w trakcie leczenia oziębłości seksualnej trzeba uwzględniać wiele aspektów, które mogą utrudniać proces przywracania satysfakcjonującej aktywności seksualnej. 

Najczęstsze przyczyny hipolibidemii:

 

• czynniki psychologiczne: długotrwały stres, depresja, zaburzenia lękowe, zmęczenie, konflikty interpersonalne, problemy z samooceną, traumy lub nieprzyjemne doświadczenia seksualne mogą wpływać na zmniejszenie popędu seksualnego. Również niskie poczucie intymności i zaufania w związku może mieć wpływ na brak potrzeb seksualnych i niskie libido. Zaburzenia lękowe, takie jak ogólny lęk, zaburzenie lękowe uogólnione (GAD), fobia społeczna czy zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD) także mogą wpływać na sferę seksualną i zmniejszać zainteresowanie i aktywność seksualną,
   

• czynniki fizyczne : niektóre schorzenia fizyczne mogą wpływać na obniżenie libido. Przykłady to zaburzenia hormonalne, takie jak niedoczynność tarczycy, niedobór testosteronu u mężczyzn lub estrogenów u kobiet, zaburzenia neurologiczne, takie jak stwardnienie rozsiane, nadciśnienie tętnicze, otyłość, a także niektóre leki, takie jak antydepresanty, leki przeciwpadaczkowe i leki przeciwhistaminowe,
   

• zmiany życiowe: przyczyny oziębłości seksualnej to także ciąża, połóg, laktacja, czy stres związany z opieką nad noworodkiem. Również okresy hormonalne, takie jak menopauza u kobiet, mogą wpływać na zmniejszenie libido,
   

• styl życia i nawyki: niezdrowy styl życia, taki jak nieodpowiednia dieta, brak aktywności fizycznej, nadużywanie alkoholu, palenie tytoniu czy nadużywanie narkotyków, mogą mieć negatywny wpływ na libido,
   

• oroblemy związane z partnerem: oziębłość seksualna kobiet często wynika z problemów w relacji, z braku komunikacji, niewłaściwego dopasowania seksualnego czy niezaspokojenia potrzeb emocjonalnych

Objawy oziębłości seksualnej

W aspekcie objawów oziębłości seksualnej Klasyfikacja Zaburzeń DSM-V uwzględnia szczególnie takie kryterium jak oziębłość seksualną, brak podniecenia seksualnego lub brak zainteresowania seksem przez okres 6 miesięcy, co charakteryzuje się takimi symptomami jak:
 

• obniżona intensywność lub całkowity brak aktywności seksualnej,
• całkowity brak fantazji seksualnych - osoba ma mniejszą tendencję do fantazjowania na tematy seksualne lub rzadziej doświadcza wyobrażeń o seksie.
• obniżony popęd seksualny,
• osłabiona intensywność odczuwania przyjemności seksualnej, brak orgazmu,
• oziębłość seksualna to też niechęć i brak inicjatywy seksualnej,
• brak satysfakcji seksualnej; nawet jeśli dana osoba angażuje się w aktywność seksualną, może odczuwać brak satysfakcji lub przyjemności z tych doświadczeń,
• hipolibidemia objawy to również zmniejszona czułość na bodźce seksualne; osoba może odczuwać zmniejszoną czułość na dotyk, pieszczoty lub stymulację seksualną.

Warto pamiętać, że niski poziom libido może mieć różne przyczyny i objawy mogą się różnić w zależności od indywidualności danej osoby. Jeśli ktoś doświadcza trudności z popędem seksualnym i jest to dla niego problematyczne, warto skonsultować się z lekarzem lub specjalistą ds. zdrowia seksualnego, aby zidentyfikować przyczyny i otrzymać odpowiednie wsparcie, a także leczenie.
 

Czy można leczyć hipolibidemię?

Myślisz “hipolipidemia jak leczyć?” lub “Czy da się to wyleczyć?”. Oziębłość seksualną można i powinno się leczyć, bowiem niska aktywność seksualna, czy też niesatysfakcjonujący stosunek płciowy potrafi osłabić niejeden związek, a także przyczynić się do dyskomfortu psychicznego.
 

Oto kilka możliwości leczenia hipolibidemii, które mogą być stosowane w zależności od przyczyny:

• leczenie przyczyn fizycznych: jeśli niskie libido wynika z czynników fizycznych, takich jak zaburzenia hormonalne, niedobory żywieniowe lub schorzenia, leczenie skupi się na łagodzeniu lub usuwaniu tych czynników. Może to obejmować terapię hormonalną, suplementację, leczenie chorób podstawowych lub zmianę stylu życia,
   

• terapia psychologiczna: jeśli przyczyną hipolibidemii są czynniki psychologiczne, takie jak stres, depresja, lęk czy problemy z relacjami, lekarz powinien zalecić terapię psychologiczną, np terapię poznawczo-behawioralną, terapię partnerską lub terapię seksualną. Może to być bardzo pomocne w identyfikacji i rozwiązaniu problemów seksualnych,
   

• terapia farmakologiczna: w niektórych przypadkach lekarz może zalecić farmakologiczne leczenie hipolibidemii, na przykład w przypadku zaburzeń hormonalnych lub depresji, które mogą wpływać na libido. W takich sytuacjach leki mogą być przepisane w celu łagodzenia objawów i poprawy poziomu libido,
   

• modyfikacje stylu życia: zmiany w stylu życia, takie jak zdrowa dieta, regularna aktywność fizyczna, unikanie substancji szkodliwych (alkohol, narkotyki, papierosy), redukcja stresu i dbanie o równowagę emocjonalną, mogą przyczynić się do poprawy libido.

Ważne jest skonsultowanie się z lekarzem lub seksuologiem w celu oceny przyczyn hipolibidemii i opracowania odpowiedniego planu leczenia. Każdy przypadek jest unikalny, dlatego istotne jest zrozumienie indywidualnych potrzeb pacjenta i okoliczności tego stanu. Terapia seksuologiczna i wizyta u seksuologa niesie wiele korzyści dla naszego komfortu i podnosi satysfakcję z życia seksualnego. 

Literatura

Lew-Starowicz, Z., & Szymańska, M. Zaburzenia seksualne i problemy osobiste kobiet powyżej 45. roku  życia.

Hayes RD, Bennett CM, Fairley CK, Dennerstein L. What can prevalence studies tell us about female sexual difficulty and dysfunction? J Sex Med. 2006;3(4):589-595.