ADHD

Znajdź psychoterapeutę specjalizującego się w terapii ADHD.

Zadzwoń lub napisz

ADHD - definicja, przyczyny, obawy

 

ADHD co to jest ? ADHD -  to skrót z anglojęzycznej nazwy ''attention – deficit hyperactivity disorder”, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Pod tą nazwą możemy rozumieć również zaburzenia z deficytem uwagi oraz hiperaktywnością. Najwięcej objawów ADHD możemy zaobserwować na etapie wieku rozwojowego u dziecka.  Są to zaburzenia psychiczne, które charakteryzuje nadmierna pobudliwość w strefie emocjonalnej, poznawczej a także ruchowej, która zaburza właściwe funkcjonowanie dziecka.
 

Część objawów nadpobudliwości wraz z wiekiem zmniejsza swoje nasilenie, jednak u osób dorosłych również mogą występować zaburzenia charakterystycznie dla zespołu nadpobudliwości psychoruchowej. Coraz częściej pojawia się więc przekonanie, że ADHD to zaburzenia utrzymujące się przez całe życie.

 

Główne objawy ADHD możemy podzielić na objawy w zakresie zaburzenia koncentracji, w zakresie nadpobudliwości oraz w obszarze impulsywności. 

 

Objawy ADHD  w obszarze zaburzenia koncentracji pojawiają się, gdy osoba z deficytem uwagi:

 

  • ma trudności w zachowaniu uwagi na zadaniach lub zabawie,

  • może mieć problemy ze słuchaniem i wykonywaniem poleceń,

  • często nie zwraca uwagi na szczegóły, 

  • przejawia brak spostrzegawczości,

  • ma problemy z pamięcią,

  • łatwo się rozprasza, pod wpływem bodźców zewnętrznych,

  • często gubi różne przedmioty codziennego użytku,

  • może mieć zaburzenia snu.

 

Objawy ADHD w obszarze nadpobudliwości pojawiają się, gdy osoba z zaburzeniami motorycznymi: 

 

  • często porusza rękami lub nogami bez celowego działania,

  • może być niespokojna bez przyczyny, ciągle w ruchu, dużo biegać,

  • często dużo mówi, czasem bez sensu,

  • mogą pojawić się tiki lub niekontrolowane ruchy, np. machanie palcami podczas ograniczonej aktywności.

 

Objawy ADHD w obszarze impulsywności pojawiają się, gdy osoba impulsywna:

 

  • działa zgodnie z tym, co w danym momencie wpadnie jej do głowy,

  • często wyrywa się z odpowiedzią, nawet na niedokończone pytanie,

  • często nie przewiduje skutków swojego zachowania, przez co działa bezmyślnie,

  • ma zaburzenia samokontroli,

  • często wtrąca się do rozmowy osób trzecich,

  • bez zastanowienia akceptuje cudze pomysły,

  • czasem przypadkowo i nieumyślnie niszczy inne rzeczy,

  • może być postrzegana jako osoba agresywna przez innych ludzi.


 

Przyczyny ADHD mogą być biologiczne, genetyczne oraz społeczne. Do tej pierwszej grupy zaliczamy mutacje genowe, dysfunkcje struktur mózgowych oraz zaburzenia neurorozwojowe. Osoby mające zespół nadpobudliwości psychoruchowej mogą mieć mniejszą objętość mózgu, szczególnie w rejonach istoty szarej oraz cieńsza korę mózgową. To właśnie te obszary uczestniczą w procesach kontroli zachowań, uczenia się i uwagi. ADHD możemy też odziedziczyć od naszych rodziców. Szacuje się, że jeśli matka lub ojciec cierpią na zaburzenia zachowania charakterystyczne dla ADHD, to dziecko ma 50% szans, że również będzie zmagało się z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej.

 

Czynniki prenatalne również mogą przyczynić się do rozwoju ADHD już w czasie ciąży. Wśród nich wyróżniamy m.in. młody wiek matki, wcześniactwo, niską wagę urodzeniową, choroby zakaźne w ciąży czy niedotlenienie podczas porodu. Istotnym czynnikiem prenatalnym jest dieta, w tym niedobory ważnych składników mineralnych tj. kwasy omega-3, kwasu foliowego i cynku. Na objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej znaczący wpływ ma palenie papierosów przez matkę w trakcie ciąży. Natomiast czynniki psychospołeczne, czyli np. nieprawidłowa atmosfera w domu rodzinnym, niewłaściwe relacje wśród rówieśników mogą nasilać objawy typowe dla ADHD głównie wśród dzieci i młodzieży.

 

autyzm u dziecka leczenie

 

 

 

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej - sposoby leczenia


 

Proces diagnozowania ADHD jest ciężki i długofalowy. Opiera się na obserwowaniu badanego w różnych obszarach jego życia. Zostaje przeprowadzona rozmowa z rodzicami, m.in. o przebiegu ciąży i porodu, rozwoju dziecka, o formie spędzania wolnego czasu z dzieckiem oraz z wychowawcą na temat kontaktu z rówieśnikami czy problemami szkolnymi.
 

 

Może zostać przeprowadzony test na ADHD, który polega na elektronicznym pomiarze ruchów dłoni, a także bada szybkość i częstotliwość ruchów gałek ocznych. Specjalista może również wykonać komputerowy test uwagi ciągłej. Ważne przy diagnozie ADHD jest wypełnienie kwestionariuszy diagnostycznych przez badanego, rodziców, a nawet nauczycieli. Często przeprowadza się również testy psychologiczne na inteligencję badanego, zdolność wypowiedzi i rozwiązywania problemów. Istotne w diagnozie jest określenie podtypu jednostki chorobowej.

 

W terapii ADHD należy działać na wielu płaszczyznach. Osoba ze zdiagnozowanym ADHD powinna być pod opieką psychologa, psychiatry i pedagoga. ADHD leczenie farmakologiczne polega na przepisywaniu preparatów regulujących wydzielanie tych substancji w mózgu, których aktywność jest obniżona. Ma za zadanie pomóc w skupieniu się oraz zmniejszyć wewnętrzny niepokój. Następnym sposobem leczenia ADHD jest uporządkowanie swojego otoczenia poprzez wyznaczenie planu codziennego funkcjonowania. Należy w miarę możliwości pozbyć się bodźców powodujących stres, chaos i zaburzenia zachowania. Osoba z ADHD, powinna nauczyć się tak organizować sobie czas, żeby nadmiar energii wykorzystywać w pozytywny sposób.

 

 

konsultacja u psychologa dziecięcego

 


Psychoterapia jako sposób radzenia sobie z ADHD


 

Jak wygląda leczenie ADHD ? Oprócz leczenia ADHD i niwelowaniu uciążliwych objawów warto mieć na uwadze, że ADHD staje się czynnikiem ryzyka do pojawienia się innych zaburzeń psychicznych takich jak np.: depresja, zaburzenia osobowości czy zaburzenia lękowe. W tej sytuacji psychoterapia jest priorytetowym wsparciem dziecka z ADHD,  a także służy do monitorowania jego stanu zdrowia psychicznego. 
 

Jedną z najlepszych form wspierania osoby z ADHD jest psychoterapia. Zdarza się, że terapii ADHD poddana jest cała rodzina, bowiem ma ona na celu poprawę relacji i komunikacji wśród najbliższych. Do często stosowanych metod, które wspomagają rozwój osobowości, poprawiają pewność siebie oraz porządkują stosunek do innych ludzi jest terapia „holding”. Uczy ona jak wyrażać emocję i radzić sobie z agresją. Skuteczną metodą może być terapia przez ruch – wpływa ona na poprawę koncentracji uwagi i kontrolę aktywności ruchowej. Stosuje się również metody relaksacyjne, metody z zakresu arteterapii (terapia przez sztukę) oraz metody integracji sensomotorycznej. Czasem zdarza się, że konieczne jest zastosowanie technik socjoterapeutycznych.

 

Kluczowa w leczeniu ADHD jest również psychoedukacja, która pozwoli zrozumieć problem ADHD u dziecka i pomoże rodzicom spojrzeć na sytuację dziecka z szerszej perspektywy. Metodą wspierającą psychoterapię u dzieci i dorosłych może być biofeedback, który jest metodą wspomagającą i modyfikującą zachowania, a także znacznie wpływa na poprawę obszaru koncentracji uwagi. Najważniejsze dla rozwoju dziecka z AHDH jest szybka reakcja terapeutyczna po otrzymaniu diagnozy potwierdzającej nadpobudliwość psychoruchową. 
 


Nadpobudliwość psychoruchowa u dzieci - objawy i leczenie

 

 

Literatura


Goodman R., Scott S.: Psychiatria dzieci i młodzieży. W: Rabe-Jabłońska J. (red.): Psychiatria dzieci i młodzieży. Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2000,

Tomasz Hanć: Dzieciństwo i dorastanie zADHD. Rozwój dzieci nadpobudliwych psychoruchowo:zagrożenia i możliwości wsparcia, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2009, ISBN 978-83-7587-151-7.


Nasi specjaliści

Zuzanna Bończyk
EN EN
Zuzanna Bończyk PSYCHOTERAPEUTA, PSYCHOLOG
TERAPIA SKONCENTROWANA NA ROZWIĄZANIU
Psychoterapeuta dorosłych, Psychoterapeuta dzieci i młodzieży
Ataki Paniki Bezsenność Depresja Emocje, gniew Kryzys Strata, żałoba Lęk Poczucie własnej wartości Relacje z ludźmi Stres Wychowawcze problemy
+ więcej
Katarzyna Rybacka
Katarzyna Rybacka PSYCHOTERAPEUTA, PSYCHOLOG
TERAPIA INTEGRACYJNA
Psychoterapeuta dorosłych, Psychoterapeuta dzieci i młodzieży
Ataki Paniki Bezsenność Depresja Depresja poporodowa Emocje, gniew Kryzys Strata, żałoba Lęk Lęk o zdrowie Lęki społeczne Obsesyjno-kompulsyjne zaburzenia Poczucie własnej wartości Relacje z ludźmi Stres Wychowawcze problemy Związek, małżeństwo
+ więcej
Lucyna Gąsecka
Lucyna Gąsecka PSYCHOTERAPEUTA
TERAPIA INTEGRACYJNA
Psychoterapeuta dorosłych, Psychoterapeuta par, Psychoterapeuta rodzin
Ataki Paniki Depresja Depresja poporodowa Strata, żałoba Lęk Lęk o zdrowie Lęki społeczne Współuzależnienie Poczucie własnej wartości Relacje z ludźmi Stres Trauma Wychowawcze problemy Związek, małżeństwo
+ więcej
Katarzyna Czerwińska
EN EN
Katarzyna Czerwińska PSYCHOTERAPEUTA, SEKSUOLOG, PSYCHOLOG
TERAPIA INTEGRACYJNA
Psychoterapeuta dorosłych, Psychoterapeuta dzieci i młodzieży, Psychoterapeuta rodzin, Seksuolog
Ataki Paniki Bezsenność Depresja Emocje, gniew Kryzys Lęk Lęk o zdrowie Lęki społeczne Obsesyjno-kompulsyjne zaburzenia Poczucie własnej wartości PTSD Relacje z ludźmi Stres Seksualne problemy Trauma Związek, małżeństwo
+ więcej

ADHD - warto to wiedzieć

Czy ADHD jest dziedziczne?

Jak pokazują badania ryzyko zachorowania na ADHD związane jest z czynnikami genetycznymi, zatem zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi jest dziedziczny. 

W przypadku, gdy jedno z rodziców ma stwierdzone ADHD rośnie prawdopodobieństwo, że u dziecka również się ono rozwinie. Wskaźnik dziedziczności ADHD wynosi nawet 50 %.

W jaki sposób myśli osoba z ADHD?

Osoba z ADHD równie szybko myśli, jak i działa. Jej ciąg myślowy jest często chaotyczny, a uwaga przeskakuje z bodźca na bodziec.

Osoba z ADHD może myśleć o kilku rzeczach w jednym momencie, jednak na żadnej z nich nie potrafi skupić się w 100 %. Osoba z ADHD ma znaczny problem z utrzymaniem uwagi oraz koncentracji na jednej czynności, ale zdarza się również, że jedno zadanie jest w stanie pochłonąć ją całkowicie i nie sposób jej oderwać.

Czy dziecko z ADHD wymaga stałej opieki ?

Dziecko z ADHD nie tyle wymaga stałej opieki, co raczej stałego nadzoru. Dzieci z ADHD są wyjątkowo aktywne, ruchliwe i wszędzie jest ich pełno. Szczególnie w przypadku tych najmłodszych potrzebna jest kontrola ich działań czy zabaw, po to, aby nie zrobiły sobie krzywdy.

Jeżeli chodzi o szczególną opiekę dzieci z ADHD to może trwać ona dłużej niż w przypadku ich rówieśników, gdyż często jeszcze licealiści ze stwierdzonym ADHD będą potrzebowali pomocy w niektórych aspektach życia.
 

Jak uspokoić dziecko z ADHD?

Aby uspokoić czy wyciszyć dziecko z ADHD należy pamiętać o zmniejszeniu do minimum poziomu bodźców w jego otoczeniu, tzn. zniwelować hałas, oświetlenie, ruch czy gwar, które będą dziecko pobudzać.

Dziecko z ADHD do opanowania swojego napędu psychoruchowego potrzebuje małej ilości bodźców z otoczenia. Warto wyłączyć telewizor czy radio, przyciemnić oświetlenie lub zmniejszyć liczbę osób w pomieszczeniu.  Szczególnie ważne jest, aby w momencie nauki czy odrabiania lekcji nic dziecka nie rozpraszało i nie przyciągało jego uwagi.

Do czego prowadzi nieleczone ADHD?

Nieleczone ADHD może prowadzić do wielu innych zaburzeń natury psychicznej, a także mocno upośledzać codzienne funkcjonowanie dziecka na dalszych etapach edukacji.

Nieleczone ADHD przyczynia się także do problemów z rówieśnikami, w nawiązywaniu relacji z otoczeniem, ze szkołą, studiami czy późniejszą pracą zawodową. Dziecko, u którego ADHD nie było leczone może w swojej dorosłości mieć problemy z planowaniem działań, efektywnych ich realizowaniem, z ciągłą zmianą pracy – bowiem cechuje go często tzw. słomiany zapał.

Przenieś terapię do domu

Terapia w zaciszu domu, w dogodnym dla Ciebie terminie. Dyskretnie i profesjonalnie.

Umów się na wizytę online
Masz pytania? Napisz.
Specjalistyczna Przychodnia Twój Psycholog.online
* pola wymagane

Nasza strona korzysta z cookies. Jeśli wyrażasz na to zgodę, kontynuuj przeglądanie. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej kliknij tutaj

OK, rozumiem i akceptuję