ADHD co to jest ? ADHD - to skrót z anglojęzycznej nazwy ''attention – deficit hyperactivity disorder”, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Pod tą nazwą możemy rozumieć również zaburzenia z deficytem uwagi oraz hiperaktywnością. Najwięcej objawów ADHD możemy zaobserwować na etapie wieku rozwojowego u dziecka. Są to zaburzenia psychiczne, które charakteryzuje nadmierna pobudliwość w strefie emocjonalnej, poznawczej a także ruchowej, która zaburza właściwe funkcjonowanie dziecka.
Główne objawy ADHD możemy podzielić na objawy w zakresie zaburzenia koncentracji, w zakresie nadpobudliwości oraz w obszarze impulsywności.
Objawy ADHD w obszarze zaburzenia koncentracji pojawiają się, gdy osoba z deficytem uwagi:
ma trudności w zachowaniu uwagi na zadaniach lub zabawie,
może mieć problemy ze słuchaniem i wykonywaniem poleceń,
często nie zwraca uwagi na szczegóły,
przejawia brak spostrzegawczości,
ma problemy z pamięcią,
łatwo się rozprasza, pod wpływem bodźców zewnętrznych,
często gubi różne przedmioty codziennego użytku,
może mieć zaburzenia snu.
Objawy ADHD w obszarze nadpobudliwości pojawiają się, gdy osoba z zaburzeniami motorycznymi:
często porusza rękami lub nogami bez celowego działania,
może być niespokojna bez przyczyny, ciągle w ruchu, dużo biegać,
często dużo mówi, czasem bez sensu,
mogą pojawić się tiki lub niekontrolowane ruchy, np. machanie palcami podczas ograniczonej aktywności.
Objawy ADHD w obszarze impulsywności pojawiają się, gdy osoba impulsywna:
działa zgodnie z tym, co w danym momencie wpadnie jej do głowy,
często wyrywa się z odpowiedzią, nawet na niedokończone pytanie,
często nie przewiduje skutków swojego zachowania, przez co działa bezmyślnie,
ma zaburzenia samokontroli,
często wtrąca się do rozmowy osób trzecich,
bez zastanowienia akceptuje cudze pomysły,
czasem przypadkowo i nieumyślnie niszczy inne rzeczy,
może być postrzegana jako osoba agresywna przez innych ludzi.
Czynniki prenatalne również mogą przyczynić się do rozwoju ADHD już w czasie ciąży. Wśród nich wyróżniamy m.in. młody wiek matki, wcześniactwo, niską wagę urodzeniową, choroby zakaźne w ciąży czy niedotlenienie podczas porodu. Istotnym czynnikiem prenatalnym jest dieta, w tym niedobory ważnych składników mineralnych tj. kwasy omega-3, kwasu foliowego i cynku. Na objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej znaczący wpływ ma palenie papierosów przez matkę w trakcie ciąży. Natomiast czynniki psychospołeczne, czyli np. nieprawidłowa atmosfera w domu rodzinnym, niewłaściwe relacje wśród rówieśników mogą nasilać objawy typowe dla ADHD głównie wśród dzieci i młodzieży.
Proces diagnozowania ADHD jest ciężki i długofalowy. Opiera się na obserwowaniu badanego w różnych obszarach jego życia. Zostaje przeprowadzona rozmowa z rodzicami, m.in. o przebiegu ciąży i porodu, rozwoju dziecka, o formie spędzania wolnego czasu z dzieckiem oraz z wychowawcą na temat kontaktu z rówieśnikami czy problemami szkolnymi.
W terapii ADHD należy działać na wielu płaszczyznach. Osoba ze zdiagnozowanym ADHD powinna być pod opieką psychologa, psychiatry i pedagoga. ADHD leczenie farmakologiczne polega na przepisywaniu preparatów regulujących wydzielanie tych substancji w mózgu, których aktywność jest obniżona. Ma za zadanie pomóc w skupieniu się oraz zmniejszyć wewnętrzny niepokój. Następnym sposobem leczenia ADHD jest uporządkowanie swojego otoczenia poprzez wyznaczenie planu codziennego funkcjonowania. Należy w miarę możliwości pozbyć się bodźców powodujących stres, chaos i zaburzenia zachowania. Osoba z ADHD, powinna nauczyć się tak organizować sobie czas, żeby nadmiar energii wykorzystywać w pozytywny sposób.
Jak wygląda leczenie ADHD ? Oprócz leczenia ADHD i niwelowaniu uciążliwych objawów warto mieć na uwadze, że ADHD staje się czynnikiem ryzyka do pojawienia się innych zaburzeń psychicznych takich jak np.: depresja, zaburzenia osobowości czy zaburzenia lękowe. W tej sytuacji psychoterapia jest priorytetowym wsparciem dziecka z ADHD, a także służy do monitorowania jego stanu zdrowia psychicznego.
Kluczowa w leczeniu ADHD jest również psychoedukacja, która pozwoli zrozumieć problem ADHD u dziecka i pomoże rodzicom spojrzeć na sytuację dziecka z szerszej perspektywy. Metodą wspierającą psychoterapię u dzieci i dorosłych może być biofeedback, który jest metodą wspomagającą i modyfikującą zachowania, a także znacznie wpływa na poprawę obszaru koncentracji uwagi. Najważniejsze dla rozwoju dziecka z AHDH jest szybka reakcja terapeutyczna po otrzymaniu diagnozy potwierdzającej nadpobudliwość psychoruchową.
Literatura
Goodman R., Scott S.: Psychiatria dzieci i młodzieży. W: Rabe-Jabłońska J. (red.): Psychiatria dzieci i młodzieży. Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2000,
Tomasz Hanć: Dzieciństwo i dorastanie zADHD. Rozwój dzieci nadpobudliwych psychoruchowo:zagrożenia i możliwości wsparcia, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2009, ISBN 978-83-7587-151-7.
Jak pokazują badania ryzyko zachorowania na ADHD związane jest z czynnikami genetycznymi, zatem zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi jest dziedziczny.
W przypadku, gdy jedno z rodziców ma stwierdzone ADHD rośnie prawdopodobieństwo, że u dziecka również się ono rozwinie. Wskaźnik dziedziczności ADHD wynosi nawet 50 %.
Osoba z ADHD równie szybko myśli, jak i działa. Jej ciąg myślowy jest często chaotyczny, a uwaga przeskakuje z bodźca na bodziec.
Osoba z ADHD może myśleć o kilku rzeczach w jednym momencie, jednak na żadnej z nich nie potrafi skupić się w 100 %. Osoba z ADHD ma znaczny problem z utrzymaniem uwagi oraz koncentracji na jednej czynności, ale zdarza się również, że jedno zadanie jest w stanie pochłonąć ją całkowicie i nie sposób jej oderwać.
Dziecko z ADHD nie tyle wymaga stałej opieki, co raczej stałego nadzoru. Dzieci z ADHD są wyjątkowo aktywne, ruchliwe i wszędzie jest ich pełno. Szczególnie w przypadku tych najmłodszych potrzebna jest kontrola ich działań czy zabaw, po to, aby nie zrobiły sobie krzywdy.
Jeżeli chodzi o szczególną opiekę dzieci z ADHD to może trwać ona dłużej niż w przypadku ich rówieśników, gdyż często jeszcze licealiści ze stwierdzonym ADHD będą potrzebowali pomocy w niektórych aspektach życia.
Aby uspokoić czy wyciszyć dziecko z ADHD należy pamiętać o zmniejszeniu do minimum poziomu bodźców w jego otoczeniu, tzn. zniwelować hałas, oświetlenie, ruch czy gwar, które będą dziecko pobudzać.
Dziecko z ADHD do opanowania swojego napędu psychoruchowego potrzebuje małej ilości bodźców z otoczenia. Warto wyłączyć telewizor czy radio, przyciemnić oświetlenie lub zmniejszyć liczbę osób w pomieszczeniu. Szczególnie ważne jest, aby w momencie nauki czy odrabiania lekcji nic dziecka nie rozpraszało i nie przyciągało jego uwagi.
Nieleczone ADHD może prowadzić do wielu innych zaburzeń natury psychicznej, a także mocno upośledzać codzienne funkcjonowanie dziecka na dalszych etapach edukacji.
Nieleczone ADHD przyczynia się także do problemów z rówieśnikami, w nawiązywaniu relacji z otoczeniem, ze szkołą, studiami czy późniejszą pracą zawodową. Dziecko, u którego ADHD nie było leczone może w swojej dorosłości mieć problemy z planowaniem działań, efektywnych ich realizowaniem, z ciągłą zmianą pracy – bowiem cechuje go często tzw. słomiany zapał.
Przenieś terapię do domu
Terapia w zaciszu domu, w dogodnym dla Ciebie terminie. Dyskretnie i profesjonalnie.
Umów się na wizytę onlineNasza strona korzysta z cookies. Jeśli wyrażasz na to zgodę, kontynuuj przeglądanie. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej kliknij tutaj
OK, rozumiem i akceptuję