Zaburzenia odżywiania

Znajdź psychoterapeutę specjalizującego się w terapii zaburzeń odżywiania.

Zadzwoń lub napisz

Zaburzenia odżywiania stają się obecnie coraz częściej występującymi zaburzeniami psychicznymi, które bardzo często dotykają młode kobiety i nastolatki. Oczywiście występują również u mężczyzn, a statystyki niepokojąco rosną.

Niestety zbyt często błędnie utożsamiane są z dietą czy modą na bycie szczupłym. Natomiast nieleczone zaburzenia odżywiania mogą być tragiczne w skutkach.

Jakie są więc przyczyny zaburzeń odżywiania i czym różni się anoreksja od bulimii?

Celem artykułu jest wskazanie etiologii zaburzeń odżywiania jako zaburzonej relacji z jedzeniem, a także zwrócenie uwagi na błędny obraz postrzegania własnego ciała przez osobę chorą.

 



Czym są zaburzenia odżywiania - definicja

 

Jaka funkcjonuje w zaburzeniach odżywiania definicja? Zaburzenia odżywiania przede wszystkim zaczynają być wyznacznikiem naszych czasów. Niestety rozwój Internetu, a co za tym idzie wszelkiego rodzaju mediów społecznościowym znacząco zaburzenia te pogłębia szczególnie u dzieci i młodzieży. W wirtualnym świecie nie jest modna autentyczność oraz wyjątkowość drugiego człowieka. Modne w sieci są piękne wizerunki kobiet, a także przystojnych, wysportowanych mężczyzn. To powoduje, że młodzież coraz częściej widzi siebie w krzywym zwierciadle, jest podatna na rygorystyczne diety i nie patrzy na konsekwencje zdrowotne swoich czynów. Priorytetem zaczyna być ładny wygląd i potrzeba akceptacji, podziwu w grupie rówieśniczej. Niestety nieumiejętnie korzystanie z mediów społecznościowych przez dzieci i młodzież może skończyć się nawet tragicznie. Już teraz słyszy się o wielu popularnych wyzwaniach w sieci, które podejmują dzieci bezrefleksyjnie. Ich intencje bycia lubianym, podziwianym zdają się kierować ich zachowaniem w ten sposób, że odbierają im całkowicie umiejętność racjonalnego myślenia. Umiejętność oddzielenia świata wirtualnego od rzeczywistości, bo przecież powieszenie się przed ekranem komputera to nie jest gra. Tutaj nie mamy kilku żyć, tutaj zabijamy siebie i całą swoją swoją rodzinę. Ten coraz częściej pojawiający się w mediach przykład daje nam do zrozumienia, do czego jest zdolne dziecko, aby zaistnieć w sieci.  Tak samo jest z zaburzeniami odżywiania, sytuacja początkowo wydaje się niewinna, jednak z czasem może prowadzić nawet do śmierci.

Jako rodzice często powtarzamy sobie, że to nie może dotyczyć naszego dziecka. Że jest mądre, inteligentne, ma dobre stopnie w szkole. Oczywiście, że tak jest - zaufanie i wiara we własne dziecko jest niezmiernie ważna dla  jego poczucia bezpieczeństwa i poczucia własnej wartości. Jednak edukacja i wiedza na temat zaburzeń wśród dzieci i młodzieży może być kluczowa w profilaktyce.

Pojawia się pytanie co możemy zrobić jako rodzice, aby nie przeoczyć symptomów przykładowo zaburzeń odżywiania ? 
 

 

Przede wszystkim miejmy świadomość i odpowiednią wiedzę na temat zaburzeń odżywiania, aby w odpowiednim czasie umiejętnie reagować. Aby nie przeoczyć symptomów zaburzeń odżywiania u swojego dziecka. Warto mieć w tym zakresie odpowiednią wiedzę i świadomość w jaki sposób dziecku pomóc.

 

 

Jak definiowane są zaburzenia odżywiania? 

 

Przede wszystkim zaburzenia odżywiania charakterystyczne są dla kultury zachodniej, w której panuje presja społeczna i kult ciała. Zaburzenia odżywiania analogicznie nie występują w krajach, w których społeczność zmaga się z problemem głodu. Często zaburzenia odżywiania zaczynają się zupełnie niegroźnie, początkowo od kontrolowania diety, rezygnacji ze słodyczy, czy uprawianiu aktywności fizycznej. Jednak w dalszych etapach mogą pojawić się zaburzenia odżywiania, które charakterystyczne są dla anoreksji, bulimii, bigoreksji, diabulimii, zespołu jedzenia nocnego czy też ortoreksji. 

Zaburzenia odżywiania jest to grupa zaburzeń psychicznych, która rozumiana jest jako pewnego rodzaju nieprawidłowy wzorzec odżywiania, który charakteryzuje się nadmiernym lub niedostatecznym spożywaniem pokarmów. Dokładna charakterystyka zaburzenia zależna jest od rodzaju i jego specyfiki. Jednak zaburzenia odżywiania nie opierają się jedynie na procesie jedzenia, ale przede wszystkim stanowią poważny problem o podłożu psychicznym. Jest to poważna utrata kontroli nad jedzeniem i swoim ciałem, co jest ściśle połączone z szeregiem negatywnych emocji i zaburzeń w obszarze zdrowia psychicznego np. pojawia się zmienność nastroju, napięcie nerwowe, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne czy też zaburzenie percepcji postrzegania własnego ciała.
 

 

Przyczyny zaburzenia odżywiania

 

Czy można jednoznacznie określić przyczyny zaburzeń odżywiania skoro ich rodzajów jest coraz więcej, a także znacznie różnią się od siebie? Zaburzenia odżywiania to wyznacznik chorobowy naszych czasów w obszarze zdrowia psychicznego. Również statystycznie zaburzenia odżywiania dotykają coraz większą liczbę osób młodych, więc stają się przedmiotem badań i analiz specjalistów: psychologów, psychiatrów czy psychoterapeutów. Jednak w dużej mierze można wypracować wspólny model etiologii choroby, czyli przyczyn, które mogą być znacznie odpowiedzialne za ich pojawienie się u danej osoby.

Przede wszystkim warto podzielić je na czynniki predysponujące do ewentualnego zachorowania na zaburzenia odżywiania, te, które wyzwalają chorobę oraz tzw. podtrzymujące występowanie objawów danego zaburzenia odżywiania.

Opierając się na zaproponowanej klasyfikacji warto zaznaczyć, że do przyczyn predysponujących do ewentualnego zachorowania na zaburzenia odżywiania można zaliczyć:
 

  • czynniki osobowe (w tym genetyczne i predyspozycje zdrowotne),

  • czynniki osobowościowe (np. zaburzenia osobowości, predyspozycje osobowościowe w tym ewentualnie skłonności do perfekcjonizmu, skłonność do nietypowych zachowań, czy brak poczucia własnej wartości lub znaczny poziom lęku).

  • czynniki osobiste, rodzinne (m.in nadopiekuńczość, trudność w radzeniu sobie w trudnych sytuacjach, angażowanie dzieci w problemy małżeńskie, niespełnione oczekiwania rodziców, zaburzenia więzi, czy utrata najbliższej osoby),

  • czynniki społeczno-ekonomiczne ( medialne promowanie kultu ciała, presja otoczenia spowodowana wykonywanym zawodem, średni i wyższy status społeczny).

     

Jakie są przyczyny zaburzeń odżywiania?


 

 

To tylko pojedyncze przykłady, które mogą być w dużej mierze odpowiedzialne za występowanie zaburzeń odżywiania w zakresie predyspozycji do zachorowania. Natomiast warto pamiętać, że istnieje również wiele przyczyn, które są bezpośrednio odpowiedzialne za wyzwalanie zaburzeń odżywiania. W tym obszarze warto wymienić przede wszystkim trudny czas dojrzewania u młodzieży, a także krytyczne spojrzenie na swój zmieniający się wygląd i wagę swojego ciała. Niestety znaczący wpływ grup rówieśniczych także jest dostrzegany w kwestii etiologii zaburzeń odżywiania. Trudno nie zauważyć, że często nieprzychylne uwagi innych względem wyglądu młodej osoby stają się podstawą jej izolacji, zamknięcia w sobie, a także wpływają na niskie poczucie własnej wartości. Przechodzenie w kolejne etapy życia, a także narastające sytuacje stresowe stają się także impulsem, który może w połączeniu z innymi czynnikami stać się przyczyną pojawianie się problemów z jedzeniem, a w konsekwencji zaburzeń odżywiania. 

 

Z kolei czynniki podtrzymujące objawy danego zaburzenia odżywiania dotyczącą przede wszystkim trudności w leczeniu, a także trudnej sytuacji rodzinnej osoby zmagającej się z zaburzeniami odżywiania i zbyt późna, a także niewłaściwa reakcja na potrzebę leczenia. 


 

Rodzaje zaburzeń odżywiania

 

Opierając się na klasyfikacji zaburzeń odżywiania opisanych w najnowszej klasyfikacji zaburzeń psychicznych DSM-V wyróżnia się takie zaburzenia odżywiania jak:
 

  • anoreksję, czyli inaczej jadłowstręt psychiczny,

  • bulimię, czyli inaczej żarłoczność psychiczną,
  • napadowe objadanie się, 
  • pica - czyli zaburzenie odżywiania polegające na spożywaniu niejadalnych substancji np. ziemi, 
  • zaburzenia przeżuwania,
  • zaburzenia w obszarze unikania przyjmowania pokarmów,
  • inne zaburzenia karmienia np. zespół nocnego jedzenia, zaburzenia odżywiania z przeczyszczeniem organizmu,
  • inne, nieokreślone zaburzenia odżywiania np. ortoreksja, bigoreksja czy przykładowo diabulimia.

 

Wymieniając zaburzenia odżywiania, warto najczęstsze zaburzenia odżywiania ogólnie scharakteryzować i zwrócić uwagę na ich specyfikę. 

 

Anoreksja - najczęściej dotyczy ludzi młodych, jednak ani wiek, ani płeć nie stanowią w tym przypadku warunku koniecznego. Chorujący na jadłowstręt psychiczny ma zaburzone wyobrażenie na temat swojego ciała, a skutkiem tego jest utrata masy ciała. W anoreksji mamy do czynienia z unikaniem jedzenia, czy korzystaniem z leków ograniczających uczucie głodu. Jadłowstręt psychiczny jest chorobą, która opiera się na kontrolowaniu i zmniejszaniu kaloryczności spożywanych potraw, co przekłada się na wiele zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu.
 

Bulimia - jest to zaburzenie odżywiania, w którego specyfice występują epizody charakteryzujące się napadami objadania. Następnie w kolejnej fazie dochodzi do zachowań mających na celu zredukowania wagi np: zmuszanie się do wymiotów lub bezwzględnej diety. Żarłoczność psychiczna jest to  pewnego rodzaju utrata całkowitej kontroli nad jedzeniem, która przechodzi przez określone fazy. Początkowe objadanie się prowokuje poczucie wstydu, które generuje czynności odpowiedzialne za oczyszczanie organizmu z przyjętych przed momentem kalorii.
 

Napadowe objadanie się - inaczej nazywane jako kompulsywne objadanie. Charakteryzuje się jak sama nazwa wskazuje napadowym spożywaniem nadmiernej ilości pokarmów. Takie kompulsywne objadanie występuje średnio dwa razy w ciągu tygodnia.
 

Pica - inaczej tzw. łaknienie spaczone, które charakteryzuje się spożywaniem czegoś, co nie jest dla człowieka “pokarmem”. Jest to krótko mówiąc spożywanie substancji niejadalnych. Przykładowo może to być ziemia, węgiel, kreda lub produkty spożywcze, jednak w formie nie nadającej się do spożywania np. mąka.

 

Zespół nocnego jedzenia - zaburzenie to nie jest jeszcze do końca zbadane, jednak opiera się na nadmiernym spożywaniu posiłków w nocy, a także późnym wieczorem.  Jednak, aby objadanie nocne zakwalifikować do zaburzeń odżywiania musi spełniać ono kilka kryteriów diagnostycznych. 
 

Ortoreksja - jest to obsesja w kwestii zdrowego jedzenia. Restrykcyjne ograniczenia w spożywaniu produktów, wykluczanie z diety potencjalnie szkodliwych produktów, obsesyjne sprawdzanie składów i spore poświęcenie czasu i energii na kwestie żywieniowe.
 

Bigoreksja - na ogół dotyka mężczyzn i opiera się na rygorystycznej diecie oraz wyczynowej aktywności fizycznej w celu wypracowania umięśnionej sylwetki.


 

 



Zaburzenia odżywiania - objawy

 

Tak samo jak w przypadku przyczyn zaburzeń odżywiania sytuacja wygląda w kwestii objawów zaburzeń odżywiania.  Wiele objawów zależnych jest od specyfiki danego zaburzenia, jednak bez problemu można wymienić charakterystyczne objawy, które występują w każdym z wymienionych typów zaburzeń odżywiania.

 

Charakterystyczne objawy zaburzeń odżywiania to przede wszystkim:

 

  • dążenie do idealnej masy ciała w uznaniu osoby chorej,

  • zaburzenie percepcji w obszarze własnego ciała,

  • dążenie do nierealistycznych ideałów,

  • skrajne wyczerpanie organizmu przez aktywność fizyczną,

  • niewłaściwa samoocena siebie w kwestii wyglądu i swojego ciała,

  • poświęcenie i obsesyjne myślenie o swojej wadze,

  • prowokowanie wymiotów,

  • unikanie lub obsesyjne spożywanie posiłków,

  • stosowanie środków przeczyszczających,

  • znaczne osłabienie organizmu,

  • niewłaściwy wskaźnik BMI masy ciała,

  • problemy seksualne u mężczyzn,

  • zaburzenie miesiączkowania u kobiet,

  • wszelkiego rodzaju problemy i choroby związane z zaburzeniami odżywiania np.: anemia, arytmia serca, wypadanie włosów i łamliwość paznokci, problemy układu kostnego, niewłaściwe ciśnienie krwi, problemy z zębami, brak minerałów i składników odżywczych. 


 

Zaburzenia odżywiania - najczęstsze przyczyny

 

Najczęstsze przyczyny zaburzeń odżywiania zostały szczegółowo omówione wyżej w zagadnieniu przyczyn zaburzeń odżywiania. Jednak warto podkreślić, że jest to brak akceptacji, konflikty w rodzinie, problemy dotyczące samooceny, presja otoczenia czy nie radzenie sobie z poczuciem winy.


 

Zaburzenia odżywiania - diagnostyka


 

Zaburzenia odżywiania w początkowym stadium są bardzo trudne do zdiagnozowania. Wynika to z tego, że początkowo objawy jednoznacznie nie świadczą o problemie w obszarze zdrowia psychicznego. Ponadto zaburzenia odżywiania bardzo często dotyczą ludzi młodych, którzy w okresie dojrzewania dążą do uzyskania atrakcyjnej sylwetki lub przechodzą różnego rodzaju zaburzenia hormonalne, a także doświadczają różnych problemów zdrowotnych. Co jednak powinno nas szczególnie zaniepokoić w początkowym etapie rozwoju zaburzeń odżywiania ?

 

Przede wszystkim niepokojące będzie, jeżeli zauważymy unikanie spożywania wspólnych posiłków czy np. pojawienie się wyrzutów sumienia w związku ze zjedzonym posiłkiem. Do tego niepokojące jest także niezadowolenie ze swojego ciała, natarczywe przyglądanie się swojej sylwetce lub ciągłe kontrolowanie wagi ciała. Często jest tak, że młodzież swoje chudziutkie ciało skrywa pod ubraniami, natomiast nie zgłasza żadnym problemów zdrowotnych, czy gorszego samopoczucia. Po pewnym czasie jednak narasta problem odosobnienia i ochłodzenia relacji rodzinnych, pojawia się ciągłe przebywanie w toalecie i unikanie czasu spędzanego razem.


 

Jeżeli masz wątpliwości czy twoje dziecko lub osoba bliska może mieć problem z zaburzeniami odżywiania warto umówić się na konsultację z psychoterapeutą, który albo rozwieje Twoje wątpliwości, albo wskaże praktyczne wskazówki dalszego postępowania. Bardzo trudno jest rozmawiać o problemie szczególnie z nastolatkami, którzy mogą reagować złością, unikać tematu i ukrywać stosowane przez siebie praktyki w celu osiągnięcia wyidealizowanej sylwetki. Na pewno w przypadku zaburzeń odżywiania rodzic staje przed ogromnym wyzwaniem i nie można oczekiwać, że będzie w stanie właściwie zareagować bez odpowiedniego wsparcia. Porady psychologiczne online dają możliwości pozniania strategii, jak rozmawiać z nastolatkiem, aby udało się go przekonać do spotkania ze specjalistą.

Pomocnie w diagnostyce zaburzeń odżywiania funkcjonują testy psychologiczne skierowane do osób, które podejrzewają u siebie zaburzenia odżywiania. Jednak jest to wstępne potwierdzenie odczuwanych symptomów zaburzeń odżywiania. Wykonanie testu może stać się motywacją do podjęcia terapii. Jednak testy na zaburzenia odżywiania nie stanowią źródła diagnozy, bowiem diagnoza zaburzeń odżywiania wymaga holistycznego spojrzenia na problem. Jak najbardziej specjalistyczne testy zaburzeń odżywiania będą wykorzystywane przez specjalistów w celu postawienia diagnozy, ale będą one zaledwie elementem obszernego procesu postawienia diagnozy i kontrolowania efektów leczenia.

 


Powikłania związane z zaburzeniami odżywiania


 

Niestety niebezpiecznych objawów zaburzeń odżywiania jest cała lista symptomów, które zarówno dotykają obszaru psychicznego, jak również zdrowie fizyczne.  Dominujące objawy były wymienione w nagłówku dotyczącym objawów zaburzeń odżywiania. Jednak warto podkreślić, że zaburzenia odżywiania mogą prowadzić zarówno do samobójstwa, jak również do śmierci w wyniku powikłań związanych z zaburzeniami odżywiania. 

 

Często może nam się wydawać, że jak zaczniemy właściwie się odżywiać i uzupełnimy niedobory w organizmie jedzeniem to nasz stan się poprawi oraz staniemy się zdrowsi. W tej ocenia zapominamy, że zaburzenia odżywiania to nie jest problem niesmacznej potrawy, czy wyrafinowanych preferencji kulinarnych. Zaburzenia odżywiania to choroba o podłożu psychicznym, która wymaga interwencji i leczenia w trybie natychmiastowym.



Jak niebezpieczne są zaburzenia odżywiania ? Nieleczone zaburzenia odżywiania znacznie obniżają poziom hormonów u kobiet, co w efekcie nie tylko powoduje zanik miesiączki, ale także znacznie wpływa na budowę narządów rozrodczych. Niestety utrzymujące się niedobory w zakresie hormonów mogą prowadzić nawet do bezpłodności. 

Przede wszystkim zagrożony jest układ kostny całego organizmu, od uszkodzenia szkliwa zębów po nieodwracalne zmiany w metabolizmie i przemianach układu kostnego. Może dojść również do poważnym zaburzeń elektrolitowych, które będa powodować zaburzenia rytmu serca. Natomiast w wyniku prowokowania wymiotów może pojawić się trwałe uszkodzenie przełyku. Z czasem brak akceptacji własnego ciała i obniżony nastrój może stać się przyczyną próby samobójczej. Natomiast całkowite wycieńczenie organizmu stanowi zagrożenie utraty życia. 

 

Jakie są powikłania zaburzeń odżywiania?

 

 

Sposoby leczenia i profilaktyka zaburzeń odżywiania

 

 

Przede wszystkim w prewencji zalecana jest czujność i możliwie wczesne zdiagnozowanie nieprawidłowości w systemie odżywiania. Pozwoli to na szybką interwencję względem osoby z zaburzeniami odżywiania. 

Pojawia się w tym momencie kluczowe pytanie jak leczyć zaburzenia odżywiania? Jak można się domyśleć leczenie zaburzeń odżywiania nie należy do łatwych. Niestety czasem wymagane jest nawet leczenie dojelitowe lub pozajelitowe. Chcemy jednak przybliżyć szczegółowo to zagadnienie w opisywanej kategorii zaburzenia odżywiania leczenie. 

Zacznijmy od tego, że leczenie zaburzeń odżywiania wymaga przede wszystkim kompleksowej terapii, która będzie się opierała na współpracy zespołu specjalistów, a przede wszystkim lekarza psychiatry, psychoterapeuty i internisty. Bardzo często wymagana jest opieka specjalistyczna kardiologa lub endokrynologa.

Natomiast celem takiego leczenia nie jest jedynie przywrócenie właściwej wagi ciała, ale przede wszystkim odzyskanie przez osobę chorą kontroli nad jedzeniem i swoich zachowaniem. 

 

Jak wyjść z zaburzeń odżywiania? Niestety często w leczeniu zaburzeń odżywiania wymagana jest hospitalizacja zwłaszcza w sytuacji, kiedy pojawiają się powikłania związane z zaburzeniami odżywiania, a ogólny stan zdrowia jest w bardzo kiepskim stanie. Często przy zaburzeniach odżywiania pojawia się ciężka depresja i leczenie ambulatoryjne jest jedynym rozwiązaniem, a także prewencją przed ewentualnym popełnieniem samobójstwa. W leczeniu zaburzeń odżywiania kluczowe jest przede wszystkim zabezpieczenie życia, a w dalszym postępowaniu zaprzestanie ryzykownym zachowaniom, a także zmiana sposobu myślenia o sobie.


 

Jedną z głównym metod w procesie leczenia zaburzeń odżywiania jest terapia żywieniowa, której celem jest znaczna poprawa wagi ciała, a także polepszenie stanu odżywiania. W przypadku niedożywienia organizmu osoby chorej istotne jest dostarczanie odpowiedniej ilości płynów, elektrolitów, białka, węglowodanów, a także tłuszczów. Nie zawsze stan zdrowia pozwala na żywienie doustne i w tym przypadku leczenie żywieniowe prowadzone jest dojelitowo lub przez sondę. 

Podkreślając jeszcze istotność profilaktyki w walce z zaburzeniami odżywiania warto zaznaczyć, iż kształtowanie właściwych nawyków żywieniowych jest niezmiernie ważne. Istotne w obszarze profilaktyki zaburzeń odżywiania będą programy edukacyjne, które zwracają uwagę na niezdrowe zachowania. Celem tych programów jest także dbałość o psychospołeczne dojrzewanie młodego człowieka, które zwiększy jego odporność na niewłaściwe wpływy. Kluczowe jest dostarczanie i upowszechnianie wiedzy, a także szeroko rozumiana psychoedukacja, która niesie podstawę niezbędnych informacji. Natomiast czy pomocna będzie psychoterapia online w zaburzeniach odżywiania ? Oczywiście, bowiem nie tylko może stanowić element psychoedukacji, ale również daje szansę na powrót do zdrowia i przede wszystkim na utrzymanie wypracowanych sposobów myślenia i postępowania. 
 

Jak leczyć zaburzenia odżywiania ?

 

 

Psychoterapia zaburzeń odżywiania

 

 

Jak wygląda psychoterapia zaburzenia odżywiania ? Przede wszystkim znacznie wzmacnia całościowy proces leczenia zaburzeń odżywiania. Jednak kluczowym elementem do podjęcia terapii jest stan niezagrażający życiu osoby przystępującej do terapii. Bardzo często może to być początkowe stadium zaburzeń odżywiania, albo uzupełnienie w formie terapii wspomagającej w współprowadzeniu innych form oddziaływania leczniczego. Psychoterapię zaleca się również jako czynnik służący utrzymaniu prawidłowego stanu zdrowia psychicznego po sukcesywnym procesie leczenia zaburzeń odżywiania.

 

Psychoterapia przede wszystkim opiera się na pracy nad deficytami emocjonalnymi, dysfunkcją myślenia i postrzegania, a także jako element pracy terapeutycznej przy zaburzonych relacjach z innymi. Psychoterapia w leczeniu zaburzeń odżywiania musi być wieloetapowa i kompleksowa, tak samo jak wszystkie inne formy leczenia zaburzeń odżywiania. Bardzo często proponowanym modelem leczenia zaburzeń odżywiania jest łączenie psychoterapii indywidualnej wraz z terapią rodzinną lub grupową. Tak samo często proponuje się podejście łączące różne nurty psychoterapii takie jak np.terapię poznawczo-behawioralną, psychodynamiczną, interpersonalną , a także różnorodne sposoby leczenia. W leczeniu zaburzeń odżywiania niezmiernie ważne jest holistyczne podejście do problemu i uwzględnienie problemu na wielu płaszczyznach.

 

 

Bardzo dobre efekty w leczeniu zaburzeń odżywiania daje terapia poznawczo-behawioralna zaburzeń odżywiania, a także terapia integratywna korzystająca z łączenia technik wielu szkół psychoterapeutycznych.  Zaburzenia odżywiania możliwe są do wyleczenia, jednak czym później leczenie zostanie wdrożone, tym trudniej będzie w procesie leczenia. Dlatego istotna jest profilaktyka i w przypadku wątpliwości szybka konsultacja u psychologa. Jeżeli zaburzenia jedzenia dotyczą dzieci i młodzieży, warto skorzystać z pomocy psychologa dziecięcego online lub psychologa dla młodzieży online. 

 

 

 

 

Literatura

 

Kędra, E., & Pietras, J. (2011). Zaburzenia odżywiania–znak naszych czasów. Pielęgniarstwo i Zdrowie Publiczne1(2), 169-175.

Mikołajczyk, E., & Samochowiec, J. (2004). Cechy osobowości u pacjentek z zaburzeniami odżywiania. Psychiatria1(2), 91-95.

Nowogrodzka, A. G. N. I. E. S. Z. K. A., & Piasecki, B. A. R. T. O. S. Z. (2012). Zaburzenia odżywiania–różnice międzypłciowe. Nowiny Lekarskie81(4), 381-385.

Bąba-Kubiś, A., Samochowiec, J., Pełka-Wysiecka, J., Liśkiewicz, P., Konopka, A., & Wroński, M. (2018). Anoreksja–jadłowstręt psychiczny. Pomeranian J Life Sci64(4), 5-9.


Wybierz specjalistę i umów wizytę

Agnieszka Żabska
Agnieszka Żabska PSYCHOTERAPEUTA
TERAPIA INTEGRACYJNA
Psychoterapeuta dorosłych
Bezsenność Ataki Paniki Depresja Emocje, gniew Kryzys Strata, żałoba Lęk Lęk o zdrowie Lęki społeczne Obsesyjno-kompulsyjne zaburzenia Współuzależnienie Odżywiania zaburzenia Poczucie własnej wartości Relacje z ludźmi Stres Trauma Związek, małżeństwo
+ więcej
Anna Sroga
EN EN
Anna Sroga PSYCHOTERAPEUTA, PSYCHOLOG
TERAPIA PSYCHODYNAMICZNA
Psychoterapeuta dorosłych
Depresja Kryzys Strata, żałoba Lęk Lęk o zdrowie Lęki społeczne Odżywiania zaburzenia Osobowości zaburzenia (np. narcystyczne, borderline) Poczucie własnej wartości PTSD Relacje z ludźmi Stres Trauma Ataki Paniki Bezsenność Emocje, gniew Obsesyjno-kompulsyjne zaburzenia Przemoc Uzależnienia Wychowawcze problemy Związek, małżeństwo
+ więcej

Zaburzenia odżywiania - pytanie i odpowiedzi

Jak rozpoznać zaburzenia odżywiania?

Zaburzenia odżywiania powinny być diagnozowane jedynie przez specjalistów takich jak psychiatra, psycholog, psychoterapeuta czy też lekarz pierwszego kontaktu. Najczęściej sygnałem wskazującym na zaburzenia odżywiania jest niepokojąco szybkie tracenie lub przybieranie na wadze.

Osoba z zaburzeniami odżywiania może unikać posiłków, stosować restrykcyjne diety, uważać, że zbyt dużo waży, chociaż obiektywnie nie posiada symptomów nadwagi. Skupia się również przesadnie na swoim wyglądzie. W zaburzeniach odżywiania widoczne są takie zachowania jak paniczny lęk przed przytyciem, obsesyjne liczenie kalorii, głodzenie się lub występujące napady objadania się, które kończą się wymuszaniem wymiotów.

Ile trwa leczenie zaburzeń odżywiania?

Leczenie zaburzeń odżywiania jest procesem wymagającym i długotrwałym. Nie oznacza to jednak, że wyleczenie zaburzeń odżywiania nie jest możliwe. Najczęściej leczenie zaburzeń odżywiania poprzez psychoterapię może trwać kilka lat - wszystko zależy również od stopnia nasilenia występujących dysfunkcji.

W leczeniu zaburzeń odżywiania oprócz pracy psychoterapeutycznej ważnym elementem jest też wypracowanie prawidłowej relacji z jedzeniem, nauka zdrowych nawyków oraz przywrócenie równowagi w pracy niektórych narządów takich jak tarczyca, jelita, serce, wątroba czy nerki.

W wyniku zaburzeń odżywiania często dochodzić może do zaburzenia gospodarki hormonalnej, wodno-elektrolitowej oraz obniżenia poziomu ważnych wartości odżywczych dla organizmu. Dlatego też najszybsze efekty leczenia zaburzeń odżywiania to holistyczne podejście i terapia na kilku poziomach jednocześnie.

Jaki jest test na zaburzenia odżywiania?

W celu rozpoznania zaburzeń odżywiania możemy wykonać krótki test przesiewowy SCOFF, który składa się z 5 pytań i pozwala wstępnie wykryć zaburzenia takie jak anoreksja i bulimia.

Kolejny test na zaburzenia odżywiania to Kwestionariusz EAT-26 - jest to przesiewowy test psychologiczny, który służy do rozpoznawania zaburzeń łaknienia wśród osób cierpiących na anoreksję, bulimię oraz otyłość. Test EAT-26 składa się z 26 pytań pozwalających badać postawy wobec jedzenia oraz zachowania związane z odżywianiem się.

Jak wyjść z zaburzeń odżywiania ?

Wyjście z zaburzeń odżywiania może być procesem długim i wymagającym cierpliwości oraz wsparcia bliskich, a przede wszystkim psychoterapii. Samemu bardzo trudno poradzić sobie z zaburzeniami odżywiania. Niezbędne jest odpowiednie leczenie czyli psychoterapia, czy też farmakoterapia.

Ważne jest również skonsultowanie się z dietetykiem, a najlepiej psychodietetykiem, który pomoże wypracować zdrowe nawyki żywieniowe, a dzięki dobrze dobranemu planowi żywienia, pozwoli na regulacje apetytu, odżywienie organizmu i zredukowanie niedoborów ważnych składników.

Należy pamiętać jednak, że zaburzenia odżywiania są problemem emocjonalnym, dlatego też wyjście z nich wymaga pracy nad regulacją swoich emocji, opanowaniem stresu i przepracowania wcześniejszych doświadczeń, które mogły przyczynić się do ich powstania.

Jak pomóc osobie z zaburzeniami odżywiania?

Zaburzenia odżywiania należą do grupy zaburzeń psychicznych o charakterze emocjonalnym. Oznacza to, że zaburzenia odżywiania polegają dysfunkcyjnym działaniu naszych emocji. Pomoc osobie z zaburzeniami odżywiania to przede wszystkim zachęcenie jej do kontaktu ze specjalistą - psychologiem, psychoterapeutą, psychiatrą i psychodietetykiem.

Samo skupienie się na sferze jedzenia i odżywiania nie pomoże, ponieważ podłożem zaburzeń odżywiania jest zaburzenie regulacji emocjonalnej. Pomoc osobie chorej to przede wszystkim wsparcie psychiczne, okazanie zrozumienia problemu, zachęcanie do uczestniczenia w terapii i obecność w chwilach, gdy odczuwa ona trudne emocje.

Przenieś terapię do domu

Terapia w zaciszu domu, w dogodnym dla Ciebie terminie. Dyskretnie i profesjonalnie.

Umów się na wizytę online
Masz pytania? Napisz.
Specjalistyczna Przychodnia Twój Psycholog.online
* pola wymagane

Nasza strona korzysta z cookies. Jeśli wyrażasz na to zgodę, kontynuuj przeglądanie. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej kliknij tutaj

OK, rozumiem i akceptuję